Om een paard zonder hoefijzers en zonder extra hoefbescherming comfortabel over verschillende ondergronden te laten lopen, zijn een aantal factoren belangrijk. De belangrijkste aandachtspunten zijn een goede hoefgezondheid, passende huisvesting en voldoende tijd om het paard te laten wennen. Toch is niet ieder paard hier direct of zelfs ooit toe in staat.

Blote hoeven waar mogelijk, hoefbescherming waar nodig

Wanneer heeft een paard hoefbescherming nodig?

Of een paard tijdelijke hoefbescherming nodig heeft, hangt af van verschillende factoren. Denk aan:

• De conditie en geschiedenis van de hoeven.
• Het algemene welzijn van het paard.
• De huisvesting.
• De manier waarop het paard wordt gebruikt of getraind.

Niet elk paard kan en moet op elke ondergrond altijd evengoed lopen.

Waarom hoefbescherming soms nodig is

Lang niet ieder paard kan op blote hoeven over elke ondergrond lopen zonder gevoeligheid of voorzichtigheid te tonen. Dit geldt zeker als de leefomstandigheden en trainingsomstandigheden sterk van elkaar verschillen, of als het paard minder gezonde hoeven heeft door bijvoorbeeld pathologieën. Tijdelijke hoefbescherming kan dan een waardevol hulpmiddel zijn om het paard comfortabel te laten bewegen.

Hoewel blote hoeven functioneel vaak de meest effectieve en gezonde keuze zijn, zijn er situaties waarin hoefbescherming nodig is. Bijvoorbeeld bij:

• Grote verschillen tussen leef- en trainingsomstandigheden.
• Minder gezonde hoeven.
• Specifieke medische situaties zoals hoefbevangenheid.

Bij dergelijke situaties draait het om het vinden van een balans tussen comfort en functionaliteit. Oncomfortabel lopen heeft namelijk ook impact op de functionaliteit van de hoeven en het lichaam, zoals op schokdemping, bloedsomloop en het natuurlijke afwikkelingspatroon.

Wanneer hoefbescherming, zoals hoefschoenen, tijdelijk wordt gebruikt, is de vermindering in functionaliteit vaak een goed compromis voor het verhoogde comfort. Bij langdurige problemen, zoals hoefbevangenheid, is passende hoefbescherming essentieel. Dit ondersteunt niet alleen de hoeven maar bevordert ook het herstel van het hele paard.

Hoefschoenen als hoefbescherming

Een van de meest effectieve vormen van hoefbescherming zijn hoefschoenen. Deze bieden veel voordelen en worden steeds populairder. Dankzij technologische ontwikkelingen passen hoefschoenen beter, zijn ze geschikt voor meer disciplines en bieden ze optimaal comfort zonder de natuurlijke functionaliteit van de hoeven onnodig te beperken.

Hoefschoenen zijn geschikt voor verschillende toepassingen, waaronder:

• Recreatief of sportief rijden.
• Gebruik als therapieschoen bij hoefproblemen zoals hoefbevangenheid.

Voordelen hoefschoenen

Een belangrijk voordeel van hoefschoenen is dat ze alleen gedragen hoeven te worden als dat nodig is. De rest van de dag kunnen de hoeven onbedekt blijven, waardoor ze fysiologisch correct kunnen functioneren (mits de hoefverzorging goed is). Bij ernstige hoefproblemen hebben hoefschoenen het extra voordeel dat de hoeven door zowel de hoefverzorger als de eigenaar eenvoudig behandeld en bekapt kunnen worden. Dit is bij permanente hoefbescherming vaak niet mogelijk.

Hoefschoenen moeten goed passen

Het succes van hoefschoenen valt of staat met de pasvorm. Daarom meet ik hoefschoenen altijd individueel aan. Hierbij kijk ik naar:

• De hoeven van het paard.
• Het bewegingspatroon.
• Het doel waarvoor de schoenen worden gebruikt.

Veel problemen met hoefschoenen ontstaan door een slechte pasvorm of verkeerde keuze van model en maat. Hoefschoenen zijn echter niet voor elke situatie geschikt en hebben ook hun beperkingen.

Langdurige hoefbescherming

Wanneer langdurige hoefbescherming nodig is en hoefschoenen geen optie zijn, werk ik graag met permanent gelijmde kunststof hoefbescherming. Deze technologie is sterk in ontwikkeling. Denk aan 3D Blue print hoefbeslag  en innovaties van hoefschoenenproducenten.

Permanent gelijmde hoefbescherming biedt in specifieke situaties een uitstekende oplossing voor paard en ruiter. Hoewel ik dit type bescherming zie als laatste redmiddel, ben ik blij dat deze optie beschikbaar is voor de gevallen waarin het echt nodig is. 

Blote hoeven waar mogelijk, hoefbescherming waar nodig! 

Beweging is essentieel voor de gezondheid van je paard. Wist je dat een paard in de natuur dagelijks 15 tot 20 kilometer zou lopen? Helaas krijgen veel paarden in onze moderne paardenhouderij deze beweging niet, wat kan bijdragen aan ernstige gezondheidsproblemen zoals hoefbevangenheid.

Voor een goede gezondheid is beweging essentieel. Een paard hoort dan ook circa 15 tot 20 kilometer per dag te lopen.

Oorzaak van hoefbevangenheid

Hoefbevangenheid bij paarden en pony’s is een van de meest gevreesde aandoeningen. Na koliek is het zelfs de nummer twee doodsoorzaak. Bij hoefbevangenheid ontstaat er een ontsteking in de hoeven, die pijn veroorzaakt door zwelling tussen de hoefcapsule en het hoefbeen.

De lamellen – de verbinding tussen de hoefcapsule en het hoefbeen – verzwakken en kunnen oprekken of zelfs loslaten. Dit leidt tot hevige pijn en bewegingsproblemen.

Hoefbevangen paarden: Een toenemend probleem

De oorzaken van hoefbevangenheid zijn divers en vaak multifactorieel. De wetenschap is er ook nog steeds niet helemaal over uit wat precies in het lichaam en specifiek in de hoeven gebeurd voor en tijdens een hoefbevangen periode. Feit is dat hoefbevangenheid gedurende de laatste decennia beduidend is toegenomen, wat ermee te maken heeft dat veel paarden suboptimaal gehuisvest worden. Denk hierbij vooral aan de juiste hoefverzorging, de juiste beweging in de juiste hoeveelheden – 15 tot 20 kilometer op een dag – en uiteraard de juiste voeding.

Oorzaak en behandeling van hoefbevangenheid bij paarden

Omdat de oorzaken en triggers zeer divers zijn en de wetenschap, dierenartsen en hoefsmeden/-verzorgers tegenstrijdige en onduidelijke resultaten behalen, is de behandeling en het management van hoefbevangen paarden tenminste net zo divers en tegenstrijdig. Het paard en ook zijn eigenaar zijn hier de dupe van, wat tot verkeerde beslissingen kan leiden.

Ook al zien wij in de afgelopen jaren een positieve ontwikkeling in het management van hoefbevangen paarden, en vooral het voorkomen hiervan, raken jaarlijks nog steeds duizenden paarden (opnieuw) bevangen.

Mijn persoonlijke ervaring en mening is dat de ontbrekende beweging op vaak niet helemaal gezonde hoeven een groot euvel is. Veel wordt en werd geschreven over voeding in relatie tot hoefbevangenheid en deze speelt zeker een hele belangrijke rol! Over voeding zal ik in deze blog dan ook niet al te veel ingaan. 

Hoe kan je voorkomen dat je paard bevangen raakt? 

Wel wil ik graag een tegenhanger geven. Als onze paarden meer zouden bewegen, zouden de voeding en het eraan gekoppelde overgewicht en problemen met de stofwisseling, wat dan wederom een hoefbevangenheid kan triggeren, namelijk niet eens een groot probleem hoeven te worden. 

Wat ik vaak zie is dat in de strijd tegen overgewicht en hoefbevangenheid de voeding sterk wordt beperkt (wat op zich al tot problemen kan leiden). In plaats daarvan kunnen we meer kijken naar hoe wij onze paarden meer beweging kunnen geven. Zoals net al geschreven hoort een paard makkelijk 15 tot 20 kilometer per dag te moeten lopen. Voor deze hoeveelheid beweging is het paard gemaakt en op die manier wordt het voer ook goed opgenomen en verwerkt, waardoor overgewicht en een ontspoorde stofwisseling minder kans krijgen en hierdoor dus ook een hoefbevangenheid minder kans krijgt. 

Meer ruimte en beweging voor onze paarden

Om deze hoeveelheid beweging voor elkaar te kunnen krijgen moeten wij echter onze praktijken van paardenhouderij structureel overdenken. Paarden in stallen of kleine paddocks krijgen zeker niet deze hoognodige beweging en ook het dagelijkse trainen kan hiervoor doorgaans niet compenseren. Wij moeten onze paarden meer ruimte en de mogelijkheid tot vrije beweging geven.

Beweging is de sleutel tot herstel en het voorkomen van veel gezondheidsgerelateerde problemen, waarvan hoefbevangenheid er een is. Niet elk paard dat hoefbevangen raakt is trouwens te dik en heeft problemen met de stofwisseling, maar het overgrote deel wel en hier kunnen wij als paardeneigenaren, staleigenaren en professionals wel degelijk iets aan doen!

Hoefgezondheid: de basis om hoefbevangenheid te voorkomen.

Een ander punt van aandacht is de hoefgezondheid. Veel paarden die hoefbevangen raken hebben onderliggende langdurige problemen met hun hoefgezondheid. De hoeven zijn over de jaren heen overbelast geraakt. Dit kan bijvoorbeeld te maken hebben met en verkeerde hoefvorm en hoefbalans. Als dan overgewicht en een ontspoorde stofwisseling er bovenop komen kan het lichaam en specifiek te hoeven het niet meer aan en stort het hele systeem als een kaartenhuis in elkaar.

Waar beweging dus een belangrijke rol in het voorkomen van problemen zoals hoefbevangenheid speelt, geldt hetzelfde voor een goede hoefgezondheid. Als wij dus ervoor zorgen dat het paard met comfortabele hoeven veel kilometers maakt kunnen wij veel problemen voorkomen. Niet altijd, maar vaker wel dan niet! En voorkomen is per definitie beter dan genezen.

De rol van goede voeding bij hoefbevangen paarden.

Om dan toch nog even een klein stukje over voeding te schrijven. Als wij toch al bezig zijn om onze hedendaagse praktijken van paardenhouderij te overdenken zou het verstandig zijn om bij het paard passend (ruw)voer te voeren. Zorg voor goed hooi en laat het testen op suikergehaltes. Ruwvoer met lage suikergehaltes is voor paarden die makkelijk dik worden het betere voer, zeker in combinatie met veel beweging. Veel beweging betekent dat het paard meer voer (met weinig suikers) kan eten, wat wederom enorm belangrijk is voor de spijsvertering en de algehele gezondheid!

Samenvatting: De drie basisregels

Als je deze drie basisregels volgt maak je een aanzienlijke grotere kans om je paard gezond en fit te houden. 

1. Goede hoefgezondheid: Laat de hoeven regelmatig controleren en onderhouden.
2. Voldoende beweging: Creëer mogelijkheden zodat je paard ruim voldoende vrij kan bewegen op een dag. 
3. Passend voer: Kies voor een laag-suiker voer en goede kwaliteit ruwvoer. Vul waar nodig aan met essentiële voedingsstoffen.

Zie je door het bos de bomen niet meer? Neem dan contact met mij op

In deze blog leg ik uit waarom regelmatig bekappen van je paard zo belangrijk is en wat het verschil is tussen uitgroei en vergroei. De juiste bekapinterval kan per paard verschillen. Van alle paarden die ik natuurlijk bekap, staan de meeste op een interval van 5 weken. Sommige hoeven vragen intensieve hoefrevalidatie en worden daarom om de 2 tot 3 weken bekapt. Andere paarden hebben genoeg aan een interval van 6 weken. Regelmatig de hoeven bekappen is essentieel voor gezonde hoeven en een goed bewegingspatroon.

Hoeven bekappen: Wat is de ideale frequentie?

Wij zijn vaak gewend dat de smid om de 8 tot 10 weken komt, ik hoor soms zelfs nog verhalen dat paarden maar 2 keer per jaar naar de smid hoeven, zeker bij shetlanders gebeurt dit best vaak. Vaak gehoorde redenen hiervoor zijn: Het is niet nodig of de hoeven groeien heel langzaam.

Zeker bij de tweede stelling gaan bij mij de alarmbellen af. Een paard met ‘geen’ hoefgroei is gunstig wat betreft kostenbesparing op de smid, maar een zeer trage hoefgroei is gewoonweg niet gezond!

Waarom regelmatig bekappen essentieel is voor gezonde hoeven 

Een paard met goed functionerende hoeven, voldoende beweging en goed voer, groeit makkelijk 1 centimeter hoefwand en een paar millimeter zool per maand. Als een paard aanzienlijk minder hoefgroei heeft is dit doorgaans een teken dat er in de stofwisseling en/of doorbloeding van onderbeen en hoef iets niet helemaal klopt! Trage hoefgroei zou dus een reden moeten zijn om wat verder naar de gezondheid van je paard te gaan kijken.   

Bekappen paard: Waarom 5-6 weken tussen bekapbeurten vaak te lang is

Afhankelijk van de hoefgezondheid en huisvesting kan er wat variatie zijn in de hoefgroei, slijtage en dus ook in de bekapintervallen. Echter, ik kom weinig plekken en paarden tegen waar voldoende en juiste slijtage voorkomt, waardoor bekapintervallen daadwerkelijk uitgesteld kunnen worden. Uit ervaring kan ik zeggen dat 6 weken tussen bekapbeurten echt de maximale grens is, voordat er in plaats van uitgroei vergroei van het hoorn optreedt. Om eerlijk te zijn, zijn 5-6 weken voor veel paarden – vooral in de zomermaanden – al te lang en is het meer een compromis voor de eigenaar.

De juiste bekapinterval: uitgroei versus vergroei van de hoef

Uitgroei betekent dat het hoorn in zijn geheel wat groeit, maar de hoef verder in balans groeit en slijt. Tijdens het bekappen is er dan ook niet veel meer nodig om het uitgegroeide hoorn weer op de juiste plek in te korten. Zodra er echter sprake is van vergroei ontstaan er scheefheden, disbalansen, drukpunten en letterlijk vergroeiingen van het hoorn waardoor het de verkeerde kant op groeit. In dit geval moet er doorgaans dan meer ‘gecorrigeerd’ worden om het vergroeide hoorn weer op de juiste plek terug te krijgen. Dit betekend in de praktijk vaak meer inkorten dan wat wenselijk is. Dit is te voorkomen doormiddel van de intervallen terug te schroeven zodat we de vergroeiing voor zijn.

Kortere intervallen voor revalidatietrajecten

Paarden met ernstige hoefproblemen hebben nog kortere intervallen tussen het bekappen nodig. Korte intervallen tijdens een hoefrevalidatietraject maken het mogelijk om de hoef sneller weer de goede kant op te sturen en de situatie sneller te stabiliseren. 

Bovendien is het voor mij als hoefdeskundige belangrijk om de hoeven tijdens een dergelijk intensief traject goed te kunnen monitoren en erop in te kunnen spelen. Een hoef is zeer veranderlijk, en dat kan positief maar ook negatief uitpakken. Daarom is het belangrijk om de hoef en het gehele paard in een periode van ziekte goed te ondersteunen.  

Wil je meer weten over een mogelijk hoefrevalidatietraject? Lees dan hier verder.

Wat is het belang van een goede hoefontwikkeling vanaf veulen af aan? Daar wil ik het graag over hebben. In mijn praktijk als hoefverzorger kom ik dagelijks verschillende hoeven met uiteenlopende hoefcondities tegen. De realiteit is dat veel paarden met hoefproblemen rondlopen, de een meer dan de ander.

De oorzaken van hoefproblemen bij veulens en paarden

Het probleem is dat in talrijke gevallen de hoeven vanaf veulen af aan onvoldoende de kans krijgen om zich op een gezonde en functionele manier te ontwikkelen. Veel van de alledaagse hoefproblemen, denk hierbij bijvoorbeeld aan smalle, samengeknepen hoeven, ondergeschoven verzenen, slecht ontwikkelde straalkussens en diverse disbalansen, ontstaan regelmatig in de basis al op jonge leeftijd. Op latere leeftijd manifesteren zich deze condities dan waardoor beperkingen in de beweging en andere problemen  in het paardenlichaam ontstaan.           

Wat zijn de meest functies van een gezonde paardenhoef

Een gezonde hoef, is een hoef die functioneel is, vrij van pathologieën/afwijkingen en het paard comfort geeft. Dusdanig gezonde hoeven zijn er echter niet in overvloed, probleemhoeven helaas wel. Een aantal van deze hoefproblemen kunnen door een goede hoefverzorging en -revalidatie weer hersteld worden en andere niet of alleen maar tot op zekere hoogte.     

De 4 meest belangrijke functies van een gezonde paardenhoef:

• Doorbloeding/hoefmechanisme van de hoef en het onderbeen                 
• Schokdemping/bescherming van bovenliggende structuren           
• Bescherming tegen externe invloeden          
• Het voelen van ondergronden

Wij moeten ons dan logischerwijze afvragen hoe het kan dat bepaalde hoefproblemen al op jonge leeftijd ontstaan, waardoor de essentiële functies van de hoef in bedwang komen.       

De basis: Goede hoefontwikkeling op jonge leeftijd                                                         

Ik ben van mening dat een aanzienlijk percentage van deze problemen voorkomen zou kunnen worden als meer aandacht aan een goede hoefontwikkeling op jonge leeftijd besteed zou worden. Er kan gesteld worden dat een groot deel van de veulens niet optimaal opgroeit, wat de hoefontwikkeling niet ten goede komt. De praktijk is dat deze veulens vanaf de geboorte op veel te zachte ondergronden lopen en te weinig beweging krijgen, of te wel te veel stil staan. Bovendien wordt er te laat begonnen wordt om de hoeven van veulens op een juiste manier en met voldoende regelmaat te bekappen.   

De ontwikkeling van hoeven in de eerste levensjaren van het paard

De hoef wordt in deze eerste levensweken en levensjaren voor de toekomst gevormd. Zo zijn bijvoorbeeld bij de geboorte van een veulen de hoefbeentjes van de voor- en achterhoeven vrijwel identiek, maar binnen de eerste weken veranderen de hoefbeentjes van de achterhoeven vanwege het bewegingspatroon van vorm. Een veulenhoef is pas na ongeveer drie jaar qua afmetingen aan de buitenkant volgroeid en de hoefbeentakken aan de binnenkant, beginnen pas vanaf een jaar of drie uit te groeien en te verstevigen. 

Een veulen wordt dan ook per definitie geboren met e en smalle/nauwe hoef. De hoeven hebben tegendruk van de ondergronden en veel beweging op harde ondergronden nodig om zich te kunnen spreiden. Groeit en blijft een veulenhoef in deze tijd te nauw, dan zijn de kansen groot dat dit op latere leeftijd problemen oplevert.       

De interne hoefstructuren raken continu in de knel en kunnen niet tot hun vol potentieel ontwikkelen. Dit soort problemen kunnen later dan nog moeilijk volledig hersteld worden.

Verschillende ondergronden en beweging voor gezonde hoeven.

Paarden horen dagelijks meerdere kilometers (in het ideale geval ergens tussen de 15-20 kilometers) over verschillende en soms uitdagende en oneven ondergronden te lopen. Veulens die ‘in het wild’ geboren worden en opgroeien moeten vanaf begin af aan met de kudde meelopen. De hoeven, maar ook pezen, banden en spieren krijgen dus vanaf dag één het juiste training en er ontstaat meteen gewenning voor deze verschillende ondergronden. Als veulens vanaf begin af aan 24/7 op verschillende en dus ook hardere en oneven ondergronden lopen zijn er op latere leeftijd ook minder problemen met gevoeligheid tijdens het rijden. Ook is de kans op blessures van banden en pezen kleiner.         

Wat er echter in de praktijk gebeurt is dat onze paarden in een vrij zachte leefomgeving (zoals een weiland of zandpaddock) opgroeien en uiterlijk vanaf het najaar in veel gevallen dan ook nog voor grote delen van de dag zo goed als stil staan op stal met zachte bodembedekking.

Het belang van goede huisvesting voor hoefgezondheid

Zachte omstandigheden zijn voor een goede hoefontwikkeling niet afdoende. Er mist de tegendruk van hardere ondergronden en vooral ook de regelmatige en constante beweging over zulke geschikte ondergronden. De veulenhoeven kunnen zich hierdoor onvoldoende spreiden en op de juiste manier uitgroeien en tot een stevige en functionele hoef ontwikkelen. In een positief geval komen ze op een gegeven moment naar de opfok, alhoewel ook daar de ondergronden vaak uitsluitend weilanden zijn. Het voordeel van de meeste opfokplekken is wel dat de veulens vaak veel ruimte ter beschikking hebben en dus wel veel en constant kunnen lopen.      

Het belang van leefomstandigheden en hoefverzorging

Hoe beter de leefomstandigheden van paarden zijn hoe minder belangrijk de hoefverzorging wordt.  Echter bestaan er in Nederland weinig plekken waar de leefomstandigheden dusdanig optimaal zijn dat hoefverzorging niet meer of alleen nog maar sporadisch nodig is. In de praktijk gaan (het streven naar) een goede leefomgeving en een goede hoefverzorging hand in hand. 

De belasting van de hoef in evenwicht

Een paard hoort zijn volledige hoef evenwichtig te belasten. Als een paard dit doet staat het met zijn pijpbenen verticaal recht ten opzichte van  de grond. Pas dan kan een paard ontspannen, dus zonder grote spierspanning, staan en rusten. Als paarden drukpunten onder de hoeven of disbalansen hebben heeft het paard de mogelijkheid om door zijn stand deze druk of disbalans tot op zekere hoogte te ontwijken of in ieder geval te ontlasten.        

Dit doet een paard onder andere door met zowel de voorbenen als ook de achterbenen onder het lichaam te gaan staan. Vooral de voorbenen staan in zulke gevallen vaak zeer onderstandig. Deze compensatiehouding heeft op den duur negatieve gevolgen voor de rest van het paardenlichaam.     

De gevolgen van onvoldoende zorg bij veulens

Veulens hebben doorgaans door hun jonge leeftijd en vooral bij goede omstandigheden nog niet zulke drukpunten of disbalansen waardoor deze met rechte pijpbenen staan.      

Als er echter vanaf begin af aan niet nauwkeurig op de juiste hoefontwikkeling wordt gelet, om juist drukpunten en disbalansen te voorkomen, zullen paarden relatief snel deze compensatie-houdingen aannemen.            

Vroege bekapping van veulens is essentieel voor gezonde paarden.

Naast een goede leefomgeving is het dan ook belangrijk uiterlijk binnen de eerste drie levensmaanden te beginnen veulens te bekappen en dit met grote regelmaat. Veulens om de 4-5 weken bekappen is zeker geen overbodige luxe, maar vooral een investering voor de toekomst van het paard. Ook kan er op die manier tijdig worden ingespeeld op eventuele problemen met de hoefstand of scheefheden. Hou er wel rekening mee dat veulens een korte concentratieboog hebben. Bereid jouw veulen dan ook meteen vanaf de eerste levensdagen op een speelse manier voor op het hoeven geven en zorg ervoor dat het bekappen in een rustige en ontspannen sfeer verloopt.         

Beweging en voorkomen van hoefafwijkingen bij veulens

Ook bij ernstige deformaties kan gesteld worden dat de eerste  weken na de geboorte essentieel zijn om veel beweging over harde ondergronden te geven. In de eerste 1,5-2 weken manifesteert zich namelijk de spier- en peesspanning en kunnen bepaalde problemen snel wegtrekken (let wel! Uiteraard geldt dit niet voor alle deformaties. Consulteer bij afwijkingen zo spoedig mogelijk een dierenarts én hoefdeskundige).  

Als veulens met zulke deformaties echter uit ‘voorzorg’ stil worden gezet, gebeurt precies het tegenovergestelde en zullen de pezen en spieren zich dus op de verkeerde spanning instellen en worden de problemen alleen maar erger.

4 tips voor uw veulen om hoefproblemen op latere leeftijd te voorkomen:

• Laat uw veulen vanaf de geboorte meteen dag en nacht buiten lopen zodat het de hele tijd kan bewegen (uiteraard met mogelijkheden om te schuilen en droog te kunnen liggen)
• Zorg ervoor dat uw veulen 24/7 over verschillende ondergronden kan lopen, vooral ook over hardere ondergronden zodat de hoeven voldoende tegendruk krijgen.        
• Laat uw veulen uiterlijk vanaf de derde levensmaand, met korte intervallen (om 4-5 weken) bekappen.
• Begin al in de eerste levensweken uw veulen op een speelse manier te leren hoeven geven, zodat er later geen problemen tijdens de hoefverzorging ontstaan.           

“Je paard heeft hoefschimmel!” Misschien heeft je hoefsmid of hoefbekapper deze uitspraak al eens gedaan, en dacht je bij jezelf: “Schimmel in de hoef van mijn paard, hoe kan dat?”

Helaas is schimmel in de hoef van een paard een hardnekkig probleem. Het wordt vaak white line disease bij paarden genoemd. Op het eerste gezicht lijkt het misschien geen groot probleem, maar als het niet tijdig wordt behandeld, kan het ernstige gevolgen hebben. De hoefwand verzwakt, het paard kan gevoelig gaan lopen, en in sommige gevallen kunnen er hoefzweren ontstaan.

Wat is white line disease bij paarden?

De term white line disease paard is eigenlijk niet volledig correct. Het gaat om een symbiose van bacteriën en schimmelsporen die samen de hoef infecteren. Dit maakt de aandoening lastig te behandelen, omdat de samenstelling van bacteriën en schimmels per paard en situatie kan verschillen.

Deze micro-organismen zitten overal in de omgeving van het paard, vooral in natte, warme en slecht geventileerde omstandigheden. Denk hierbij aan modderige paddocks of vieze stalvloeren. Een verzwakt immuunsysteem speelt ook een belangrijke rol bij het ontstaan van witte lijn ziekte bij paarden.

Belangrijk om te weten is dat deze aandoening zich niet alleen beperkt tot de witte lijn van de hoef, maar vaak dieper in de hoefwand doordringt.

Schimmel in de hoef: een sluipmoordenaar

Hoefschimmel bij paarden werkt anders dan bijvoorbeeld rotstraal. Het geeft geen karakteristieke geur, maar is juist subtiel. Vaak wordt het pas opgemerkt door een hoefsmid of bekapper.

Typerende kenmerken van schimmel in de hoef van een paard zijn:

• Een wit/grijs korrelige structuur in de hoefwand.
• Zwarte streepjes of pitjes in het aangetaste gebied.

Deze plekken moeten worden opengesneden, zodat er zuurstof bij kan komen. Dit voorkomt dat vuil zich ophoopt en maakt het makkelijker om de hoef te behandelen. De behandeling duurt vaak enkele weken tot maanden en vraagt om consistentie.

Schimmel in de hoef van een paard behandelen: tips en trucs

Hieronder staan enkele praktische tips om schimmel in de hoef van je paard te behandelen en te voorkomen:

 1. Zorg voor goede hygiëne

• Houd de huisvesting schoon en droog.
• Vermijd modder, vooral als het gemengd is met mest, urine of hooiresten.
• Verhard de voerplekken en maak ze dagelijks schoon.
• Creëer een plek waar de hoeven kunnen opdrogen, bijvoorbeeld een droge inloopstal.

2. Verbeter de voeding en darmgezondheid

• Geef kwalitatief goed ruwvoer met een laag suikergehalte.
• Zorg voor een goede darmgezondheid om het immuunsysteem te ondersteunen.

3. Dagelijkse hoefverzorging

• Krab de hoeven dagelijks uit en gebruik een stalen borstel om vuil te verwijderen.
• Spoel de hoeven na met stromend water en droog ze goed af met een handdoek.

4. Behandel met gespecialiseerde producten

• Gebruik dagelijks Unique Horn HPE op de aangetaste plekken.
• Sluit deze plekken af met Unique Horn Natural Hoof Clay.
• Week de hoeven 2 keer per week in Unique Horn Pure Hoof Soaker.

Volhouden is de sleutel tot succes

Het behandelen van schimmel in de hoeven van een paard vraagt om consistentie en toewijding. Besteed dagelijks een paar minuten aan hoefverzorging. Met geduld en een goede aanpak kun je de hoefgezondheid van je paard herstellen en toekomstige problemen voorkomen.